تروریسم میکروبی

به گزارش وبلاگ عینک آفتابی شیک، شاید اولین نهاد تروریستی که در تاریخ به ثبت رسیده سازمان تروریستی فیثاغورث باشد. او که در قرن ششم پیش از میلاد می زیست سخنگوی جناح آریستوکرات یونان بود و به دنبال شکست از طالس - رهبر جناح دموکرات - به سیسیل گریخت و در آن جا گروه های خرابکاری متشکل از جوانان ترتیب داد که در آتن دست به ترور و خرابکاری می زدند.

تروریسم میکروبی

به گزارش وبلاگ عینک آفتابی شیک و به نقل از بیزینس اینسایدر، امروزه چهره تروریسم تغییر نموده و رنگ و بوی مرگبارتر و غیرملموس تری به خود گرفته است. حالا دیگر با غرش تفنگ ها یا برق خنجرها که به قصد ترور فرود می آیند روبرو نیستیم. بلکه با موجوداتی در حد چند میکرون طرفیم.

در واژه نامه بریتانیکا در تعریف سلاح زیستی یا سلاح میکروبی آمده است: هر عامل زیستی یا عامل میکروبی که می تواند به عنوان سلاح علیه انسان ها، حیوانات یا گیاهان به کار رود. سلاح های زیستی باعث مرگ های دسته جمعی می شوند اما تاثیری بر زیرساخت ها، ساختمان ها یا تاسیسات ندارند. این سلاح ها از نظر نوع موجود زنده یا سمی که در آن ها به کار می رود، شدت مرگبار بودن، طول دوره نهفتگی یا کمون، عفونت زایی، پایداری و توانایی درمان با واکسن های موجود با هم تفاوت زیادی دارند. پنج گروه عامل زیستی به عنوان اسلحه در مناطق جنگی یا اقدامات تروریستی به کار می فرایند:

باکتری ها: موجودات تک سلولی که منجر به بیماری هایی همچون سیاه زخم، طاعون و تولارمی می شوند.

ریکتزیا: میکروارگانیسم های شبیه باکتری که از این نظر که پارازیت خارج سلولی هستند و در داخل سلول فراوریمثل می نمایند با باکتری ها تفاوت دارند. تیفوس و تب کیو از جمله بیماری هایی هستند که توسط ریکتزیا ایجاد می شوند.

ویروس ها: انگل های خارج سلولی هستند که اندازه آن ها یک صدم اندازه باکتری هاست و بیماری هایی همچون انسفالیت اسبی ونزوئلایی را ایجاد می نمایند.

قارچ ها: در محصولات کشاورزی منجر به بیماری هایی همچون بلاست برنج، زنگ قهوه ای گندم و سوختگی سیب زمینی می شوند.

سموم: از مارها، حشرات، عنکبوت ها، موجودات دریایی، باکتری ها و قارچ ها استخراج می شوند و به عنوان سلاح زیستی به کار می فرایند. یک نمونه از این گونه سم ها یسین است که از دانه های سمی کرچک به دست می آید.

سلاح های زیستی از هر نوع سلاح دیگری مرگبارترند و در عین حال قیمت چندانی ندارند. به همین دلیل کشورها این گونه سلاح ها را حتی به سلاح های هسته ای که فناوری ساخت آن ها سخت است و بسیار گران تمام می شوند، ترجیح می دهند. علاوه بر این خطر این که بعضی افراد ناآرام یا سازمان های تروریستی سلاح زیستی بسازند یا بدزدند، یک نگرانی امینتی عمده است.

یکی از اولین موارد استفاده از سلاح های زیستی به سال 1347 بازمی شود؛ زمانی که نیروهای مغول اجساد آلوده به طاعون را با منجنیق از بالای دیوارها به بندر کافا در دریای سیاه (فئودزیا در اوکراین امروزی) پرتاب می کردند. بعضی تاریخ نویسان بر این باورند که کشتی هایی که به ایتالیا برگشتند طاعون را با خود به همراه بردند و همه گیری مرگ سیاه را به راه انداختند که به مدت پنج سال در کل اروپا ادامه داشت و 25 میلیون نفر - یعنی یک سوم از جمعیت اروپای آن زمان- را به کام مرگ کشاند.

آلمان اولین کشوری بود که در طول جنگ جهانی اول از سلاح های زیستی و شیمیایی برای ایجاد خرابی های عمده استفاده کرد. هر چند حمله های زیستی این کشور در مقیاس کوچک انجام گرفت و چندان موفقیت آمیز نبود. آلمانی ها برای آلوده کردن حیواناتی که در کشورهای مختلف به عنوان غذا مورد استفاه قرار می گرفت از سلاح زیستی استفاده کردند.

فجایع حاصل از جنگ جهانی اول باعث شد که کشورها پروتکل ژنو 1925 را امضا نمایند که استفاده از سلاح های زیستی و شیمیایی را ممنوع می کرد. با این حال ژاپن، یکی از امضا نمایندگان این پروتکل، به شکلی مخفیانه به اجرای برنامه های آزمایشی بر روی سلاح های زیستی پرداخت و وقتی بین سال های 1937 و 1945 از این سلاح های زیستی بر ضد ارتش متفقین استفاده کرد، مرزهای ممنوعه این تعهدنامه را عملا زیرپا گذاشت.

در طول جنگ جهانی دوم ارتش ژاپن بیش از 1000 چاه آب را در روستاهای چین آلوده کرد تا شیوع وبا و تیفوس را مطالعه کند. ژاپنی ها بیش از 3000 انسان (از جمله زندانیان جنگ) را کشتند تا مکانیسم ورود این سلاح ها به بدن را آزمایش نمایند. بریتانیا، آلمان و جماهیر شوروی نیز برنامه های تحقیقاتی در این زمینه داشتند.

تعیین شده که القاعده نیز به دنبال استفاده از سلاح های زیستی بوده و قبل از این که در سال 2001-2002 از سوی آمریکا و نیروهای متحد شمال افغانستان مورد هجوم قرار بگیرد، آزمایشگاهی برای مطالعه سیاه زخم تاسیس نموده است.

براساس منابع اطلاعاتی آمریکا، آفریقای جنوبی، عراق و چندین کشور دیگر سلاح های زیستی ساخته اند یا در حال ساخت این گونه سلاح ها هستند.

ادعاهای دروغینی که در زمینه استفاده از سلاح زیستی مطرح شده نیز چندان کم نیست. از این میان می توان به گزارش بریتانیا قبل از جنگ جهانی دوم اشاره نمود که مدعی بود عوامل مخفی آلمان در مترو پاریس و لندن آزمایش هایی با استفاده از نوعی باکتری انجام داده اند تا انتشار آن ها را به وسیله سیستم های حمل ونقل عمومی آنالیز نمایند. هر چند این ادعا هرگز به اثبات نرسید اما در تحقیقاتی که بریتانیا در پورتون داون و در جزیره گروینارد بر روی طاعون آغاز کرد، نقش داشت.

بعدها آمریکا ویتنامی ها را متهم به استفاده از سموم قارچی در لائوس کرد. با این حال تعیین شد که باران زرد که با سندروم های مختلف همراه بود چیزی جز مدفوع زنبورها نبوده است. مشکل این گونه ادعاهای دروغین این است که به حیات خود ادامه می دهند و فرقی نمی نماید که تا چه حد باورنکردنی باشند. به عنوان مثال این فرضیه که ویروس HIV یک سلاح زیستی است هنوز هم در ذهن بسیاری از مردم وجود دارد. برحسب این که از چه کسی سوال کنید، آن ها پاسخ می دهند دانشمندان KGB یا CIA بودند که این ویروس را ساختند تا به ایالات متحده ضربه بزنند یا کوبا را دچار بی ثباتی نمایند.

ثابت شده که بسیاری از این ادعاها درست نیست و در اصل پروپاگاندا یا پیش زمینه ای است که برای آغاز جنگ یا تحقیقات چند صد میلیون دلاری مورد بهره برداری قرار می گیرد مثل مورد مربوط به جنگ عراق. به همین دلیل ضروری است مرز بین واقعیت و وهم را تعیین کنیم.

توسعه، فراوری و ذخیره سلاح های باکتریایی و سمی از سوی کنوانسیون سلاح های زیستی (BWC) 1972 و پروتکل ژنو ممنوع شده است. هر چند بعضی کشورها ذخایر سلاح های زیستی خود را معدوم و تحقیق در زمینه فراوری این سلاح ها را متوقف نموده اند اما خطر هنوز وجود دارد. متاسفانه BWC هنوز نتوانسته کشورها را مقید کند و شواهدی مبنی بر تخلف از این معاهده وجود دارد.

اساس دفاع شهری در برابر حمله های زیستی سیستم پزشکی است. در آمریکا برای دو عامل زیستی عمده که می توانند به سادگی در سلاح های زیستی به کار فرایند و در عین حال بسیار مرگبار هستند یعنی -سیاه زخم و آبله - واکسن هایی تهیه، آزمایش و تایید شده است. آمریکا آنقدر واکسن آبله دارد که می تواند کل آمریکایی ها را واکسینه کند و ذخیره واکسن سیاه زخم این کشور برای واکسینه کردن همه افراد ارتش کافی است.

دفاع شهری در برابر حمله های زیستی از زمان حمله 11 سپتامبر به بعد در ایالات متحده رشد قابل توجهی داشته است. یک دفاع شهری موفقیت آمیز در برابر حمله های زیستی باید با استفاده از سنسورها، سیستم های هشداردهنده، واکسن ها، یاری های پزشکی، آموزش های عمومی و برنامه ریزی در شرایط اضطراری همراه باشد.

برنامه دفاع شهری آمریکا در قالب برنامه ذخایر استراتژیک ملی، 50 تن بسته یاریی شامل واکسن، یاری های پزشکی، عامل ضدعفونی نماینده و تجهیزات یاری های اولیه را در هزاران محل در کل کشور ذخیره نموده که در موارد اضطراری حمله های زیستی به کار می آیند. علاوه بر این هر یک از ایالات آمریکا برنامه پاسخ به بیوتروریسم دارد که شامل خطوط هدایت برای واکسیناسیون عمومی، سیستم ارزیابی خدمات و نیازهای درمانی و قرنطینه است.

بیشتر عامل های زیستی مرگبار به صورت آئروسل منتشر می شوند. افرادی که در هوای آلوده به این آئروسل ها تنفس می نمایند دچار عفونت می شوند. به همین دلیل موثرترین راه دفاعی در برابر سلاح های زیستی ماسک های فیلتردار است که جلوی باکتری ها، ویروس ها و اسپورهای بزرگ تر از یک میکرون را می گیرند. ضدعفونی کردن قسمت های آلوده بعد از حمله هم می تواند عامل زیستی را خنثی کند.

ساخت سنسورهای کارآمد برای سلاح های زیستی که در زمان بروز حمله هشدار می دهند به افراد یاری می نماید قبل از تماس با این مواد از ماسک استفاده نمایند یا اقدامات حفاظتی لازم را در پیش بگیرند.

اگر افراد در برابر بیماری های خاص ناشی از سموم زیستی واکسینه شده باشند حمله های زیستی اثربخشی کم تری خواهند داشت.

مشمشه، بروسلوز، استافیلوکوکال انتروتوکسین B، ریسین، میوتوکسین T-2 عامل های زیستی هستند که بعضی کشورها به دنبال استفاده های نظامی از آن هستند یا در گذشته در سلاح های زیستی از آن ها بهره برده اند. در حال حاضر هیچ واکسنی برای پیشگیری از این عفونت ها وجود ندارد.

منبع: خبرگزاری ایسنا

به "تروریسم میکروبی" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "تروریسم میکروبی"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید