هتلی شبیه به دانشگاه! - وبلاگ عینک آفتابی شیک

به گزارش وبلاگ عینک آفتابی شیک، هتل کنت، هتل کالج کنت شرقی در بریتانیاست

کالج کنت شرقی برای خودش یک هتل، رستوران دارد که دانشجویان در آنجا کار یاد می گیرند؛ این واقعاً ایده ای عالی برای یک اقامت لذت بخش است. این هتل شاید در نگاه اول، بی نظیر به نظر نرسد؛ اما هتلی درجه دو است و تاریخچه جالبی دارد. در سال 1894 به وسیله آلفرد یارو (یک کشتی ساز) و به عنوان خانه ای برای بچه ها ساخته شد. او ادعا می کرد که Broadstairs، سالم ترین مکان در تمام بریتانیاست. امروزه، هر یک از ساختمان های قدیمی آن، هر روز به یک هتل تبدیل می شوند و انگار نمی توان کار دیگری با آنها کرد. البته فضای داخلی آنها هم چنگی به دل نمی زند. با خبرنگاران همراه باشید تا در ادامه بیشتر از این هتل بدانیم.

هرچند ظاهر این ساختمان ها ممکن است گمراه نماینده باشد، اما این هتل، تنها هتل در بریتانیاست که صاحب آن یک کالج است و به وسیله دانشجویان آن کالج اداره می گردد. کالج کنت شرقی چه ایده جالبی داشته است! وقتی می توان برای دانشجویان در خود کالج امکانات کارآموزی فراهم کرد، دیگر چرا باید آنها را به جاهای دیگر فرستاد؟ البته باید گفت پس از سال ها صرفه جویی در هزینه ها، هنوز هم کالج های بی پولی هستند که به یاری احتیاج دارند.

این هتل، دارای رستوران، سالن، و اسپا است و به همین دلیل، دانشجویان آشپزی و هنر و زیبایی در طی مدت کارآموزی خود، می توانند تجربه خوبی کسب نمایند. در هر سال، نزدیک به 70 دانشجو در اینجا به کار مشغول می شوند؛ ابتدا بدون حقوق و دستمزد و سپس در شکل کارآموزی با دستمزد. برخی نیز به صورت تمام وقت به کار در این هتل می پردازند. تعدادی از دانشجویان پیشین نیز اکنون در آشپزخانه کار می نمایند و به طور کامل از سوی کارمندان هتل مورد نظارت قرار می گیرند. مثلاً سرآشپز بن ویلیامز که قبلاً در هتل دوستاره The Square در لندن کار می کرد.

در هنگام ورود، ما هیچ چیز غیرعادی مشاهده نکردیم. اما در هنگام شام، کاملاً تعیین بود که چه کسی حرفه ای است و چه کسی تازه کار است. خدمتکاران نگران بودند و بیش از حد به ما توجه نشان می دادند. بیشتر از یک بار از ما خواستند نوشیدنی مان را سفارش بدهیم و مرتباً می پرسیدند آیا از غذا راضی هستیم یا نه. وقتی که یک گارسون جوان با پیش غذا جلوی ما ظاهر شد، از او پرسیدم پیش غذای امشب چیست و او از شدت خجالت سرخ شد و گفت: نمی دانم و خیلی زود رفت و دور شد. تعیین بود که همه آنها نگران هستند و تمام کوشش شان را می نمایند تا رضایت ما جلب گردد.

غذا خوب بود و برخی اوقات بهتر هم می شد. پیش غذاها خوب بودند (نان شیرینی، کروستینی قارچ و سوپ ویشی). غذای اصلی، بره کنتی بود؛ خیلی صورتی رنگ و همراه با با لوبیاهای سبز، فیله گوساله و دم گاو. غذای خیلی خوشمزه ای بود. دسر از این هم بهتر بود: یک اسفنج تخم مرغی با گیلاس های چاق و چله و بستنی وانیلی. ما یه لیوان نکتار Chapel Down (نوشیدنی شیرین و سبک منطقه کنت) را هم به آن اضافه کردیم. در این هتل، نوشیدنی ها لیست بلند بالایی را به خود اختصاص داده اند و منوی غذا هم هر چند هفته یکبار، تغییر می نماید.

حتی پس از یک وعده غذایی سنگین هم، رفتن به سمت اتاق، به طور معجزه آسایی راحت بود؛ پلکان اقاقیا برای کسانی که پاهای کوچکی دارند، پله های کم ارتفاعی دارد. این برای دوست من که به تازگی از جراحی قلب باز برگشته بود، خیلی عالی بود. این شرایط برای بچه ها و نیز پیش تر برای سربازانی که دوران نقاحت خود را طی می نموده اند، جای ایده آلی بوده است.

اتاق ما، یکی از پنج سوییت موجود در هتل، جای خیلی آرامی بود که سقف و پنجره های بلندی داشت و رنگ آن، ترکیبی از آبی آسمانی، سفید و کرم بود. 23 اتاق دیگر نیز در این هتل وجود داشتند. یک اجاق چدنی دیده می شد و در قسمت بالای حمام هم یک نیم طبقه وجود داشت که دارای دوش جداگانه و لوازم جالبی بود. از برخی از اتاق ها، دریا هم معلوم بود. هنگام صبح، من به اسپا رفتم. میز صبحانه هم سرویس مفصلی داشت و قهوه واقعاً محشر بود.

این هتل، خیلی حال و هوای هتل های رسمی را ندارد. باید بگویم که دارای راهروهای پهن است و بچه ها در روزهای بارانی برای بازی درون هتل، فضای کافی در اختیار دارند. لابی آن به شکل حفره حفره با کاشی های طرح لانه زنبوری بود و شمعدان و قالی های طرح دار هم داشت. البته می شد که از لحاظ رنگ میان لوازم، هماهنگی بهتری ایجاد کرد؛ به خاطر همین، شاید لازم باشد چند دانشجو هنر استخدام نمایند تا جان تازه ای به آنجا بدمند. اما وقتی که خود هتل، یک اقامتگاه سطح بالاست، ایراد بیجا گرفتن کار ساده ای نیست و بی مورد است. بهتر است امیدوار باشیم که دیگر کالج ها هم از کنت شرقی یاد بگیرند.