روایت تلخ ویرانی در پایتخت هخامنشی ها - وبلاگ عینک آفتابی شیک

به گزارش وبلاگ عینک آفتابی شیک، یونانی ها تخت جمشید را پرسپولیس به معنای شهر پارسه می نامیدند، اما نام اصلی تخت جمشید پارسه کرته است، در گل نوشته ها و کتیبه درگاه سنگی تالار ورودی تخت جمشید، نام اش را پارسه ثبت نموده اند.

مجموعه ای باستانی شامل حصارها، کاخ ها، بخش های خدماتی و مسکونی، نظام های مختلف آبرسانی که داریوش اول سومین شاه هخامنشی آن را بنیان گذاشت، اما تا زمان زنده بودن اش آن کامل نشد و ساخت و سازها در دوره جانشینان او یعنی فرزندش خشایارشا و نوه اش اردشیر اول ادامه پیدا کرد.

هر چند این عملیات ساختمانی در تخت جمشید تا سرانجام دوره هخامنشی هم به سرانجام نرسید، به همین دلیل هنوز هم در تخت جمشید بقایای بناهای نیمه کاره به چشم می خورد، مانند دروازه بزرگی که در ضلع شمال شرقی مجموعه واقع شده است. با این حساب و کتاب ها می توان عمر تخت جمشید را تا دو هزار و 423 سال هم تخمین زد، نخستین کاوش های علمی در تخت جمشید را ارنست امیل هرتسفلد آلمانی که توسط موسسه خاورشناسی دانشگاه شیکاگو به یاران فرستاده شده بود، در 1931 زیر نظر رضا شاه انجام داد.

او معتقد بود که علت ساخت تخت جمشید احتیاج به جوی شاهانه و باشکوه و نمادی برای امپراتوری پارس و مکانی برای جشن دریافت وقایع خاص به خصوص نوروز بوده است. تخت جمشید در سال 1979 میلادی از سوی سازمان فرهنگی ملل متحد (یونسکو) و توسط شهریار عدل به عنوان یکی از ده اثر برجسته میراث فرهنگی بشری به ثبت رسید.

اما بعد از ثبت جهانی این محوطه، کشف هایی که توسط گروه های باستان شناسی در این محوطه تاریخی انجام می گردد از یک سو و از سوی دیگر، بی توجهی به کتیبه ها و سنگ ها و اصلا آن چه که امروز تخت جمشید، را تخت جمشید نموده، از وندالیسم ها (تخریب اشیاء و آثار فرهنگی) تا آسیب هایی که به مرور به سنگ های قرار گرفته در این فضای تاریخی وارد می گردد، هشدارها را برای این شهر تاریخی فرا می خواند.