غزل شماره 177 حافظ: نه هر که چهره برافروخت دلبری داند - وبلاگ عینک آفتابی شیک

به گزارش وبلاگ عینک آفتابی شیک، غزل شماره 177 حافظ در زمان تسلط شاه محمود بر شیراز و برای شاه شجاع سروده شده و در آن شاعر، شاه شجاع را با شاه محمود مقایسه می نماید. حافظ برافروختن چهره را دلیل بر دلبری و آینه ساختن را باعث اسکندر شدن نمی داند. او می گوید هرکسی تاج شاهی بر سر نهاد را نمی توان به عنوان پادشاه قبول کرد و هرکه سرش را بتراشد، قلندر نیست.

وبلاگ عینک آفتابی شیک | سرویس فرهنگ و هنر

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

نه هر که آینه سازد سکندری داند

نه هر که طرف کله کج نهاد و تند نشست

کلاه داری و آیین سروری داند

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن

که دوست خود روش بنده پروری داند

غلام همت آن رند عافیت سوزم

که در گداصفتی کیمیاگری داند

وفا و عهد نکو باشد ار بیاموزی

وگرنه هر که تو بینی ستمگری داند

بباختم دل دیوانه و ندانستم

که آدمی بچه ای شیوه پری داند

هزار نکته باریکتر ز مو این جاست

نه هر که سر بتراشد قلندری داند

مدار نقطه بینش ز خال توست مرا

که قدر گوهر یک دانه جوهری داند

به قد و چهره هر آن کس که شاه خوبان شد

دنیا بگیرد اگر دادگستری داند

ز شعر دلکش حافظ کسی بود مطلع

که لطف طبع و سخن گفتن دری داند

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

سخن گفتن آسان است و عمل کردن سخت، همه می توانند پرادعا و مغرور باشند اما واقعاً اهل دل بودن و لیاقت داشتن واقعی کار هرکسی نیست. فریب ظاهر را مخور و تصمیمات را بر مبنای چیزی که می بینی مگیر. مراقب خود باش که افرادی قصد فریب تو را دارند. آن ها خیلی از تو زرنگ تر هستند. از مشورت فردی که در کنارت است بهره بگیر و دست او را پس نزن. اگر از یاری او استفاده کنی به موفقیت بزرگی دست خواهی یافت.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 178 - هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

غزل شماره 177 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

کد مولتی مدیا

دانلود

فیلم اصلی

معنی و تفسیر غزل شماره 177 حافظ

بیت اول

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

نه هر که آینه سازد سکندری داند

هرکسی که چهره خود را با آرایش گلگون کرد راه و رسم دل بردن و محبوب بودن را نمی داند و هرکسی که آیینه ای ساخت نمی تواند مانند اسکندر باشد. آیینه سکندر آیینه ای مخصوص بوده که در آن تا دوردست ها دیده می شده است.

✦✦✦✦

بیت دوم

نه هر که طرف کله کج نهاد و تند نشست

کلاه داری و آیین سروری داند

هرکسی که کلاه خود را کج بر سر نهاد و مغرورانه با تکّبر نشست، راه و رسم سروری و بزرگی را نمی داند.

✦✦✦✦

بیت سوم

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن

که دوست خود روش بنده پروری داند

تو مانند گدایان به خاطر پاداش، فرمانبرداری مکن، زیرا دوست، خودش به خوبی به راه و رسم بنده نوازی و چاکرپروری مطلع است.

✦✦✦✦

بیت چهارم

غلام همت آن رند عافیت سوزم

که در گداصفتی کیمیاگری داند

بنده همت آن رند شجاع و بی پروا هستم که تهیدست و بی چیز است با وجود آنکه راه و رسم به ثروت رسیدن را می داند.

✦✦✦✦

بیت پنجم

وفا و عهد نکو باشد ار بیاموزی

وگرنه هر که تو بینی ستمگری داند

اگر بتوانی وفای به عهد و پیمان را یاد بگیری، این کاری بسیار خوب است، وگرنه ظلم و ستم و عهد شکنی از هرکسی ساخته است.

✦✦✦✦

بیت ششم

بباختم دل دیوانه و ندانستم

که آدمی بچه ای شیوه پری داند

دل مجنونم را از دست دادم درحالی که نمی دانستم که یک بچه آدمیزاد کار جن و پری را با من می نماید و مرا دیوانه می سازد.

✦✦✦✦

بیت هفتم

هزار نکته باریکتر ز مو این جاست

نه هر که سر بتراشد قلندری داند

هزار معنای ظریف تر و باریک تر از مو در این مطلب نهفته است. هرکسی که موی سر خود را تراشید، به راه ورسم و آیین قلندری مطلع و واقف نیست.

✦✦✦✦

بیت هشتم

مدار نقطه بینش ز خال توست مرا

که قدر گوهر یک دانه جوهری داند

خال تو همچون مردمک چشم من منشأ بصیرت است و بینش من به خال تو وابسته است، زیرا ارزش مروارید بی همتا را فقط جواهرشناس می داند.

✦✦✦✦

بیت نهم

به قد و چهره هر آن کس که شاه خوبان شد

دنیا بگیرد اگر دادگستری داند

آن کسی که از لحاظ قد و قامت و زیبایی چهره سرآمد خوبان زمانه شد اگر به داد دل عاشقان خود برسد همه دنیا را خواهد گرفت.

✦✦✦✦

بیت دهم

ز شعر دلکش حافظ کسی بود مطلع

که لطف طبع و سخن گفتن دری داند

آن کسی ریزه کاری ها و لطافت شعر حافظ را درمی یابد که اهل ذوق و ظرافت بوده و به زبان فارسی دری و خصوصیات آن مطلعی داشته باشد